POLITIÄŒNOST UMJETNOSTI U DOBA NEOLIBERALNOG CINIZMA
Razgovor s Aldom Milohnićem
Teorija koja Hoda (Beograd) i Kontrapunkt (Skoplje) u okviru projekta RaÅ¡kolovano znanje (O^O) organizirali su u januaru 2011. u Kulturnom centru Magacin u Kraljevića Marka seminar i javno predavanje Alda Milohnića, sociologa i teoretiÄara teatra i kulture iz Ljubljane. U projekat kolektivnog samoobrazovanja u umetnosti i kulturi RaÅ¡kolovano znanje, Milohnić se ukljuÄio na poziv radne grupe Umetnost i/kao politika, koja se bavi istraživanjem odnosa umetnosti i politike, kao i mogućnosti repolitizacije diskursa humanistike. Objavljujemo Milohnićeve odgovore na pitanja Älanova/ica naÅ¡e radne grupe, koja su usledila nakon njegovog gostovanja u Beogradu.
Koliko je moguća autonomna umetnost danas, i na koji naÄin?
Da bi uopće mogli razmiÅ¡ljati o “autonomnoj umjetnosti†danas moramo se najprije vratiti nekoliko koraka natrag u proÅ¡lost. Autonomna umjetnost je naime kategorija buržoaskog druÅ¡tva s kraja 18. stoljeća. Prije pojave prosvjetiteljstva, umjetniÄka produkcija bila je u funkciji dvora, aristokracije i crkve. JaÄanje buržoazije donosi sa sobom i oslobaÄ‘anje ondaÅ¡njeg druÅ¡tva od feudalnih spona i stvaranje tržiÅ¡ta. U tome se ogleda revolucionarna uloga buržoazije, o kojoj piÅ¡u joÅ¡ Marx i Engels u KomunistiÄkom manifestu. Read more
Teorija koja Hoda (Beograd) i Kontrapunkt (Skoplje) u okviru projekta RaÅ¡kolovano znanje (O^O) organizuju seminar i javno predavanje Alda Milohnića, sociologa i teoretiÄara teatra i kulture iz Ljubljane. U projekat kolektivnog samoobrazovanja u umetnosti i kulturi RaÅ¡kolovano znanje (O^O), ukljuÄio se na poziv radne grupe Umetnost i/kao politika, koja se bavi istraživanjem odnosa umetnosti i politike, kao i repolitizacije diskursa humanistike. Predavanje i diskusija u Kulturnom centru Magacin, zamiÅ¡ljeni su kao zavrÅ¡na sesija dvodnevnog seminara koji će Aldo Milohnić raditi sa ovom radnom grupom.
JAVNO DOBRO I NJEGOVE PERFORMANSE
Borba za oÄuvanje javnog prostora pred investicijskom ekspanzijom korporativnog kapitala ima dugu istoriju. Relativno novijeg datuma je, meÄ‘utim, neoliberalna strategija kojom se izbegava kontrola javnosti putem modela takozvanog “javno-privatnog partnerstvaâ€. Mada je ova fraza sama po sebi oksimoron, politiÄari, menadžeri i PR odeljenja koriste je da zamagle realne pretnje koje ova vrsta poslova predstavlja za javni interes.
U uvodu svog predavanja, Aldo Milohnić će problematizovati prodor privatnog kapitala u javni urbani prostor, s posebnim osvrtom na komercijalizaciju umetnosti i kulture. U drugom delu predavanja biće predstavljeno nekoliko primera umetniÄkih akcija i performansa u urbanom javnom prostoru, s ciljem da se ispita status javnog dobra i javnog interesa u odnosu prema branding-u u ekonomiji, politici i sistemu umetnosti.
Predavanje je na engleskom jeziku, bez prevoda.
ALDO MILOHNIĆ je magistar sociologije kulture. Zaposlen je u Mirovnom institutu – Institutu za savremene druÅ¡tvene i politiÄke studije u Ljubljani, kao nauÄni saradnik na istraživanjima iz oblasti sociologije kulture i kulturnih politika. Urednik je edicije Politike i autor nekoliko knjiga, od kojih je najnovija Teorije savremenog pozoriÅ¡ta i performansa (2009), koja se upravo prevodi na srpski jezik. Uredio je desetak tematskih brojeva Äasopisa za umetnost i kulturu, a svoje tekstove najÄešće objavljuje u pozoriÅ¡nim Äasopisima (Maska, Frakcija, TkH, Amfiteate, Performance Research itd.), zatim u katalozima i zbornicima. UÄestvovao je u brojnim meÄ‘unarodnim konferencijama iz oblasti druÅ¡tvenih teorija, teorija kulture, izvoÄ‘aÄkih umetnosti i kulturnih politika, a Äesto predaje i na Seminaru savremenih scenskih umetnosti (Maska, Ljubljana). Oblasti njegovog interesovanja su sociologija kulture, kulturne politike, teorija izvoÄ‘aÄkih umetnosti i epistemologija druÅ¡tvenih nauka i humanistike.
Translated by Olga Vuković
Any man today can lay claim
to being filmed.
Walter Benjamin  Â
In the concluding paragraph of his legendary essay ‘The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction’ Walter Benjamin outlines a critique of the Fascist aestheticisation of politics. His crucial, and later frequently quoted, conclusion is encapsulated in the last two sentences: “This is the situation of politics which Fascism is rendering aesthetic. Communism responds by politicising art.” Read more