Umetnost i/kao politika

Uvod

Svaki istoričar i teoretičar koji se želi baviti valorizacijom savremene umetnosti je upućen na poznavanje umetnosti prethodnih par decenija. Savremena umetnost često nalaže multidisciplinarni pristup i poznavanje najšireg spektra teorije radi diskurzivnijeg čitanja umetničkih radova. Jedan od aktuelnih problema je  odnos između umetnosti i politike. Ono što želimo postići u ovom tekstu je konstruisanje teoretskog postupka za čitanje odnosa umetnosti i politike na umetničkoj sceni Srbije od 1989. do 1995. godine. Poznavanje tog kratkog vremenskog perioda u umetnosti, kao i teoretsko iščitavanje odnosa umetnosti i politike u njemu, je relevantno za bolje razumevanje savremene umetničke scene u Srbiji danas. Ovaj tekst je zamišljen kao jedan u nizu radova kojima želimo mapirati i problematizovati istorijske neuralgične tačke savremene umetnosti u Srbiji. Read more

Veoma značajna knjiga za svakog ko počinje misliti o odnosima umetnosti i politike. U ovom engleskom prevodu osim teksta “The Distribution of the Sensible”, tu je i intervju sa Ransijeom,
kao i  pogovor Slavoja Žižeka

25269184-Ranciere-Jacques-The-Politics-of-Aesthetics-the-Distribution-of-the-Sensible-2004

ABSTRACT

This essay focuses on the question of otherness as crucial for discussions of culture and humanistic discourse. In developing an idea of the non-concept of the Other, it summarizes articulations of otherness in Lévinas, Lacan, Derrida, and de Man, among others. In conclusion, it addresses the institutional situation of English departments in the United States.

The phrase “humanistic discourse” sounds innocently descriptive. Nevertheless, each word begs a lot of questions. No doubt that is why the word is put in scare quotes in the description of our project. Though  “humanistic discourse” can be taken simply to designate the languages of the humanities as opposed to those of the social sciences or the natural sciences, nevertheless the word “humanistic” implies that all men and women of all nations at all times share a common essence. This essence distinguishes them from animals or inanimate objects. They are all human beings. This paper is an attempt to reflect on what follows if there is no such common essence making “us” all human beings sharing the earth together. Suppose there were no “us” that might give a definable unity and meaning to the word “humanistic”? Read more

Dok ti nisi rođen, roboti nisu sanjali, nisu žudjeli.

Reče robotu dječaku Davidu njegov konstruktor u filmu AI (Steven Spielberg, 2000.)

Život slika u naÅ¡e je vrijeme poduzeo odlučni zaokret: najstariji mit o stvaranju živih slika, fabrikaciji inteligentnog organizma uz pomoć umjetnih, tehničkih sredstava, sada je zahvaljujući novoj konstelaciji me­dija na brojnim različitim razinama, postalo teorijski i praktički moguće. Preklapanje genetskih i računalnih tehnologija s novim oblicima spekulativnog kapitala od kiberprostora i bioprostora (unutraÅ¡nje strukture or­ganizama) stvorilo je novu granicu za tehnologijske inovacije, prilagodbe i eksploatacije – novi oblici objek­tnosti i teritorijalnosti za nove oblike carstva. Steven Spielberg tu promjenu registrira pričajući priču o izumu jedne slike koja je, posve doslovno, “stroj koji žudi”. David, suvremeni odgovor na Pinokija, je robot dječak koji sanja i žudi, i (očigledno) ima posve razraÄ‘enu ljudsku subjektivnost. On je programiran da voli i traži ljubav, zahtjev koji postaje toliko opsesivan (on se za ljubav svoje majke takmiči sa svojim pravim ljudskim “bratom”) da je na kraju odbačen i ostaje siroče. Na pitanje, Å¡to slike žele? odgovor je u tom slučaju jasan: one žele da budu voljene, da budu “stvarne”. Read more